-
12.04.2024|
11:11
Ավետիս Սադոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում օրեր առաջ Թումանյանի «Զատկի առիթով» հոդվածի վերաբերյալ մի չարախոսություն է գրել, որին ի պատասխան երկու մեկնաբանություն եմ գրել, բացատրելով, որ իմ Թումանյանը բոլորովին «ուրիշ բան է», քան ինքը պատկերացնում ու ներկայացնում է և մի ընկերական խորհուրդ տվեցի` «կարդացեք ֆեյսբուքյան իմ էջի երկու ալբոմների նյութերը, գուցե սկսեք «ուրիշ» Թումանյանին հասկանալ. ալբոմներից մեկը իմ թումանյանագիտական հոդվածների ալբոմն է` «Թումանյանագիտություն», երկրորդը`
«ՀԱՅ ՄԵԾԵՐԸ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ»:
-
11.04.2024|
07:34
Քանի որ Տոմիկս ինձ հետ աչքերով էր խոսում, ես սովորեցի մարդկանց աչքերի մեջ նայել ու նրանց հայացքները կարդալ։ Ինչ հայացք ասես՝ չտեսա։
-
10.04.2024|
07:29
Անտարբերության վիրուսը Հայաստանում համաճարակ է դառնում, ստիպում է ընտելանալ մատուցվածի հետ։ Կարծես լինենք եղանակային տեսության կենտրոն։ Ցիկլոնների օտարաշունչ հոսքը անընդհատ փոխում է դեպքերի ընթացքը, ցրտից մինչև արևահարություն, արևելքից` արևմուտք։ Խառնել ենք իրար հյուսիս ու հարավ։
-
09.04.2024|
08:25
Գիշեր է։ Ժամը չորսը։ Չեմ կարողանում քնել։
Կարդում եմ և լսում լրահոսը։
Յություբ, Ֆեյսբուք, Ինստագրամ, Տելեգրամ, Տիկ տոկ։ Զիբիլ է։ Աջ ու ձախ։ Վերև, ներքև։
-
08.04.2024|
07:20
Մենք զարմանում ենք, թե ինչեր կարող է անել արհեստական բանականությունը՝ ինչ նկարներ է նկարում, երաժշտություն է գրում ու կատարում և այլն, և այլն։
-
07.04.2024|
08:52
Ինչպես մարդու տեսակ մը կա` հիվանդ մարդու (անունը չգիտեմ, պիտի հոգեբանի մը հարցնեմ), այնպես էլ ժողովուրդ մը. ուրեմն մարդ կա, որ իր ձախորդության համար չի ուզում որևէ բան անել` դուրս գալու իր ձախողված վիճակեն, այլ դրա համար մեղադրում է մեկ ուրիշի:
-
06.04.2024|
07:19
Ա՛յ մարդ, ջուրը համով բան ա, է՛լի։ Սովորական ջուրը։
-
05.04.2024|
12:09
1896-ի կոտորածի ձմեռն էր։ Մի խումբ փախստականներ Սասունի կողմերից հասան Էջմիածին։ Նրանց մեջն էր եւ Ա. գյուղի ծերունի տեր Սարգիսը։
-
05.04.2024|
06:55
Չորրորդ հարկի Ռազմիկը Ֆեյսբուքում ստատուս գրեց, որ սիրտը պամիդորով ձվածեղ ա ուզում։ Մի քանի րոպեից կինը խոհանոցից քոմենթ գրեց, որ տանը պամիդոր չկա։ Ռազմիկը պատասխանեց՝ երեխուն ուղարկի, թող առնի։
-
04.04.2024|
13:45
Ինչքան ասեն Աստված չկա՛, ավելի եմ հավատում,
Թեև չկա ոչ մի վկա, բայց էլի եմ հավատում,
Տիեզերքը հյուսող հրաշքն այնքան է վեհ ու գաղտնի,
Այնքան անդուռ, որ աներկբա վշտով լի եմ հավատում...